‘Het nut? Ik heb geen flauw idee’, antwoord een van de lopers van de Nijmeegse Vierdaagse. ‘Het is een virus, als je eenmaal begint kan je niet meer stoppen’. Ik vind het bijzonder knap, elke dag VRIJWILLIG 50km wandelen. Een aantal jaar geleden heb ik in een beschonken toestand mij ingeschreven met een kameraad. ‘Lachen joh, lekker wandelen, vat bier op de rug en gaan’ zeiden we tegen elkaar in de kroeg. Ik was denk ik, als een van de weinigen dat jaar, blij dat ik niet ingeloot was en dat ik niet mee mocht doen. Dit jaar doen er ook weer 46.000 mensen mee met dit wandelevenement. Zullen al deze mensen zo begonnen zijn? In een dronken bui je ‘per ongeluk’ inschrijven en daarna niet meer terug kunnen krabbelen? Of zijn deze mensen te vergelijken met Adje? Allemaal een steekje los?
Het mooie aan dit soort evenementen zijn de verhalen erachter. De man met baard, lang haar, tatoeages en goed lichaam loopt ook mee en wordt door velen aangesproken en begluurd. De man loopt alleen, volledig in stijl door een pak te dragen en zijn baard super strak bijgehouden te hebben. Wat niemand weet is dat deze man ingehuurd is door de organisatie om de vrouwen op tijd over de streep te krijgen. De dames die in de buurt lopen van deze wandelende hunk zweven achter hem aan alsof ze in een stripboek terecht zijn gekomen. Voordat ze weer met beide beentjes op de grond terecht zijn gekomen zijn ze, nat van de regen, de finishlijn gepasseerd. Waarom huurt de organisatie geen vrouwen in voor de mannen? Simpel, de mannen hebben al een enorme drijfveer. Bij de finish staat hun liefje, hun geliefde en hun steun en toeverlaat te wachten. Een heerlijk koud biertje met een mooi wit schuimkraagje. Deze liefde is genoeg voor de man om zonder problemen de 50km te overbruggen.
De verhalen erachter zijn altijd mooier dan het evenement zelf. Voordat ik emotioneel ga worden over een verhaal van een ziek persoon is het nog tijd om een bepaalde groep met de grond gelijk te maken. De groep noem ik zelf ‘De Rijke Mietjes’. Oké, het is knap dat je de vierdaagse uitloopt (als ze dat al doen), maar de manier waarop verdiend op zijn zachts gezegd niet de schoonheidsprijs. Om de 10 minuten even moeten zitten, klagen over blaren die je niet eens kunt zien, andere mensen in de weg lopen met jouw langzame tempo, met niemand een praatje maken en je gezicht alleen maar op onweer. Dit type wandelaar verdiend het om vastgebonden te worden aan een boom en gebruikt te worden als Dixi, voor mannen en vrouwen! ‘Het Rijke Mietje’ wordt getypeerd met een bepaald uiterlijk. Ze hebben de duurste kleding aan, de nieuwste gadgets en het meeste geld. Maar 1 ding hebben ze niet, getraind! Deze mensen denken dat ze de medaille kunnen kopen en dat zij alles kunnen veroorloven. Maar niets is minder waar. Na twee dagen zijn de ‘Rijke Mietjes’ nog steeds rijke mietjes maar zonder een medaille. Ow ja, na die ene keer dat ik uitgeloot ben heb ik mij nooit meer ingeschreven. Ik ben niet eens rijk en een nog groter mietje dan het ‘Rijke Mietje’.
