18.56 uur. Utrecht Centraal. Perron 11. De blik in zijn ogen is identiek aan die van mij. Kort kijken we elkaar aan. Het is een moment van herkenning, gepaste trots en chemie. We zeggen niets tegen elkaar, maar onze pupillen verklappen de boodschap: ‘Gozer, goeie baard’.
Mannen met een baard zijn in staat om elkaar non-verbaal te groeten en te complimenteren. Vrouwen en gladgeschoren mannen zullen dat niet begrijpen. Echter, middels een simpele vergelijking is dit onbegrip weg te nemen. Bebaarde mannen zijn qua non-verbale communicatie namelijk te vergelijken met buschauffeurs. Onderling delen busbestuurders de opgestoken wijsvinger en de nonchalante, neerwaartse knik met het hoofd waarmee ze lijken te zeggen: ‘Waarde collega, wij denken op dit moment exact hetzelfde’. Mannen met baard stralen met hun ogen een boodschap van soortgelijke strekking uit.
De buschauffeur heeft over het algemeen een positief imago. Maak de vergelijking tussen baarddragers en buschauffeurs daarom op de momenten dat je commentaar krijgt op je ongeschoren gelaat. Denk aan verjaardagen, vergaderingen, trouwerijen en begrafenissen. Jezelf op de verjaardag van je schoonzus vergelijken met de vriendelijke Connexxion-chauffeur die iedere ochtend het geduld en de moeite op kan brengen om vijf minuten langer te wachten op de hoogbejaarde buurvrouw, zal een positief effect op het imago van de bebaarde man. Binnen de kortste keren ben je voor familie, vrienden en collega’s de vredelievende rebel zonder kapsones of de sympathieke anti-held die je vaak ziet in Tarantino- of Hitchcockflicks: grote baard, klein hartje.
De gelijkenis tussen chauffeur en baarddrager is een stap in de goede richting, maar helaas geen stap die wonderen zal verrichten voor het imago van de baard. Begrippen als ‘onverzorgd’, ‘onhygiënisch’ en ‘onaantrekkelijk’ blijven altijd aan de baardcultuur kleven. Volledige sympathie voor de baardcultuur volgt pas als iedere baarddrager een bus bestuurt. Toch zit het overgrote deel van de bebaarde mannen niet te wachten op het dagelijkse rondje om de kerk en de hoogbejaarde buurvrouw. Maar waarom streven naar volledige sympathie als we elkaar binnen onze subcultuur met één enkele blik kunnen complimenteren? Juist..
Lang leve de baardcultuur,
lang leve de blik.