Ik heb het al vaak gehad over mannen en baarden. Misschien niet heel raar gezien deze site debaard.nl heet maar dat terzijde. Een tal van onderwerpen zijn de revue gepasseerd en een aantal onderwerpen aan de kaak gesteld. Een ding hadden deze onderwerpen en columns gemeen, ze waren allemaal geschreven vanuit de baard dragende man. Maar hoe zou de baard zich er zelf ondervoelen? Een week geleden heb ik op een uiterst geheime locatie een geheime meeting gehad met een baard. Maanden speuren, zoeken, aanpappen en onderhouden is er aan voorafgegaan om dit te kunnen bewerkstelligen. Vorige week was het dan uiteindelijk zover, ik mocht een gesprek voeren met de baard om voor eens en altijd duidelijk te maken wat de mening van een baard is.
Allereerst is het belangrijk om te weten dat het gaat om een ‘belangrijke en bekende baard’. Deze baard staat op een van de hoogste plekken in de pikorde van de orde van de ronde tafelbaarden. Om deze baard niet af te schrikken is er voor gekozen om een gesprek te voeren en geen interview of ondervraging. Allereerst, voordat het gesprek begon wilde de baard iets kwijt aan heel Nederland. “Het moment dat er meerdere messen in jouw richting komen en jou willen verminken, dat beeld krijg je niet meer van je netvlies”. BAM, de toon is gezet dacht ik. Méééén, hoe ga je een gesprek verder nadat je zoiets te horen hebt gekregen? Gelukkig begon de baard zelf te vertellen over zijn jeugd en familie. Een erg leuk gesprek, de baard had een rustige en kale jeugd gehad met vele broers en zussen. Op 18 jarige leeftijd kreeg de baard een ingeving, een ingeving waardoor hij in één keer wist wat hij met zijn toekomst wilde. Hij wilde ervoor zorgen dat wanneer hij er niet meer is hij herinnert gaat worden. Dat heel Nederland over hem praat en dat hij zijn soortgenoten op de kaart heeft gezet. Een flinke uitdaging bleek achteraf. Er waren namelijk ook een aantal partijen die het tegenovergestelde wilden bewerkstelligen. Zij wilde de baard het liefst uitroeien. Gilette, Boldking en Wilkinson deden er alles aan om het leven van de baard zuur te maken. Niets was voor hen te gek, nieuwe wapens, commercials en het inzetten van wereldberoemde sterren was voor hen geen brug te ver. De baard vocht sterk en vocht voor zijn bestaansrecht. De baard overwon!
De baard geeft aan dat hij het meest trots is op het feit dat de baard een algemeen geaccepteerd levensstijl is geworden. Waar je voorheen niet met een baard op het werk, sollicitatie, tv of in de kerk gezien mocht worden is dat tegenwoordig heel anders. Zelfs de nieuwslezers bij het ‘nette’ NOS hebben tegenwoordig een kleine baard. Wie had dat kunnen denken 10 jaar geleden? Niemand! Het heeft de baard ontzettend veel kracht gekost en hij weet dat hij er nog niet is. Er liggen namelijk nieuwe kapers op de kust. Mensen die roepen dat de baard een trend is en dat de baard vanzelf weer uit het straatbeeld verdwijnt. Wij weten allemaal wel beter, wij weten dat de baard niet een trend is maar een levensstijl.
Uiteindelijk heb ik uren een gesprek gehad met de baard. Ik heb veel ins en outs geleerd over de baard en over zijn leven/ontstaan. Een bijzonder levensverhaal. Maar het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat wij moeten vechten. Vechten tegen de negatieveling en de blote billen gezichten. Zij zullen de aanval blijven zoeken maar wij moeten ze voor zijn. Aanval is immers de beste verdediging. Een voor allen, allen voor een baard! De baard, bedankt voor je openhartigheid.
