Jarenlang al volg ik bijna alle wielerwedstrijden, het hele jaar door. Als ik de mogelijkheid heb kijk ik ernaar op tv. Als ik niet die mogelijkheid heb houdt ik alle resultaten in de gaten en lees ik nabeschouwingen. De afgelopen jaren waren het karige jaren voor Nederland. Karig? Hoezo Karig? Vorig jaar hebben we de meeste overwinningen in een wielerjaar op profniveau gehaald. Dat klopt, dat klopt zeker maar welke kan jij je nog herinneren? Welke van deze overwinningen waren live te zien? Welke van deze overwinningen waren hoopvol voor de toekomst? Weinig tot geen. Het is hartstikke leuk dat Bau, Lau en Robert top 10 rijden in Le Tour de France. Dat is zelfs zeldzaam. Maar we moeten ook realistisch blijven, deze renners gaan niet verder groeien. Dit is het hoogst haalbare voor hen.
Een aantal jaar geleden was hij daar opeens. Min of meer uit het niets haalde hij een bronzen medaille bij het NK Tijdrijden en zilver bij de wegwedstrijd. Sindsdien kende veel mensen deze man. Deze man die een aantal jaren later geschiedenis gaat schrijven. Vanaf het eerste moment ziet iedereen dat deze man speciaal is. Niemand spreekt ervan dat hij een grote ronde gaat winnen maar elke tijdrit die gereden gaat worden zal Tom Dumoulin winnen. Eindelijk, sinds jaren hebben we een renner die etappes kan winnen in de grote ronden. Eindelijk is er eens een renner met een ‘goeie kop erop’. In alle sporten zien we de afgelopen tijd de ‘Nederlandse mentaliteit’ prominenter aanwezig is dan ooit. Het Nederlands elftal kan niet met de druk om gaan en krijgt het niet voor elkaar om een extra stap te zetten. De Nederlandse voetbalclubs verzaken allen op Europeesniveau. Wilco Kelderman zit in de kopgroep bij de Amstel Gold Race en vliegt uit de bocht. Ga zo maar door… ‘Wij’ hebben gewoon niet de alles op niets mentaliteit die anderen wel hebben. Behalve…. behalve… Tom. Tom heeft de druk van de hele natie op zijn schouders en blijft rustig en blijft presteren.
Tijdens de Vuelta van dit jaar blijkt dit nog meer. Tom wint, tot nu toe, twee etappes, rijdt in de rode leiderstrui 4 dagen voor de finish en loopt er zo relaxt bij alsof hij op vakantie is. Deze man hoeft de Vuelta niet te winnen. Deze man heeft ons al gewonnen. Denk ik dat hij ooit de Tour zal winnen? Nee, ik denk het niet. Maar wat maakt het uit? Hij geeft ons hoop en het goede voorbeeld. Tom, wat je ook gaat doen de komende dagen mijn hart heb je gestolen. Niet eens met je fietskwaliteiten. Jouw mentaliteit, rust en houding maken jou een topper. Een topper die wij tegenwoordig niet of nauwelijks meer kennen.
Ps. Iedereen zou nog banger voor je zijn wanneer je jouw baard laat groeien!
