Geen categorie

Ik omarm de vrijheid!

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel op Google+
Deel op LinkedIn
+

Na de publicatie van mijn vorige column (over de Haka) heb ik veel over mij heen gekregen. Vele negatieve reacties en zelfs een aantal reacties waarvan ik schrok tot gevolg. Na de gebeurtenissen van afgelopen week in en om Parijs heb ik veel nagedacht. Een columnist moet, vind ik, de grens opzoeken en zijn stukken op de rand schrijven. Ik doe dat en dat schopt soms tegen het verkeerde been aan van lezers. Velen kunnen de artikelen gelukkig met een gezonde dosis cynisme en sarcasme lezen maar niet iedereen.

De aanslagen waren niet alleen op de mensen gericht die daar ter plekke waren, de aanslagen waren gericht om ons angst aan te jagen. Angst die niet mag regeren. Deze gedachtegang heeft er ook voor gezorgd dat ik in de komende columns de grens op blijf zoeken. De grens die dun is en waar ik soms overheen kan gaan en daardoor negatieve reacties kan krijgen. Maar deze grens is iets waar wij, als bevolking, trots op moeten zijn. De vrijheid dat wij de grens op mogen en kunnen zoeken. Iedereen zoekt deze grens wel eens op, alleen een ieder doet het op een zijn manier.

Deze vrijheid zal ik zeker en vast blijven omarmen wat er mij ook allemaal toegewenst wordt. Deze vrijheid die zal er ooit voor zorgen dat wij weer in een normale en gezonde wereld mogen leven. Deze stap is dichterbij dan we zelfs denken. De aanslagen zijn wanhoopspogingen van een groepering die aan het einde van hen latijn is. Of dit echt zo is? Ik hoop het, want hoop doet leven. Maar of het realistisch is? Ik denk het niet. Terrorisme is namelijk van alle tijden. Het vermorzelen van deze wanhopige, kansloze en eencelligen is niet genoeg en niet de oplossing op lange termijn. De oorzaak moet aangepakt worden. De terroristen roepen dat ze uit de naam van Allah en de islam deze daden plegen. Ik denk dat het geloof er in dit geval los van staat. Zij misbruiken het geloof om een ‘smoes’ te hebben voor de daden van hen. Het uiteindelijke probleem ligt veel dieper. Het probleem ligt bij het verwaarlozen van bepaalde groepen in heel Europa. Wanneer er mensen zijn die geen geld, huis, werk, educatie en kansen hebben en zullen krijgen, zullen er altijd mensen gevoelig blijven voor het “toekomstbeeld” die IS hen voorhoudt. Zij bieden hen geld, onderdak en educatie voor de hele familie aan. Het “enige” wat zij terug moeten doen is hun eigen leven geven en dan redden ze de rest van de familie. Een opoffering voor de hele familie, in deze culturen is familie belangrijker dan de eenling en daarom kiezen er (te) veel voor.

Ik verafschuw de aanslag en elke vorm van geweld minacht ik en daar moet wat aan gedaan worden. Maar alleen het gevolg aanpakken heeft geen zin, de oorzaak zal bij de wortels aangepakt moeten worden. Of ik gelijk heb, dat het probleem bij de kansloze uitzicht ligt van bepaalde mensen, doet er niet toe. Als de oorzaak maar aangepakt wordt en niet alleen het gevolg.

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel op Google+
Deel op LinkedIn
+

You Might Also Like